In het poëziedebuut van oud-student Dorien de Wit, eindig de dag nooit met een vraag (Arbeiderspers 2021), is er sprake van zoeken, van heel precies kijken.
Wat is een plek, waar ben ik en waar is de ander? Hoe verhoud ik me tot een wereld die continu in beweging is?
Het enige waar de dichter zeker van is, is de vaste grond onder haar voeten, tot zij zich realiseert dat die grond helemaal niet vast is, dat die grond zich verplaatst, al is het maar met een snelheid waarmee je nagels groeien. Het schrijven is een onophoudelijk houvast zoeken waar geen houvast bestaat.
Dorien de Wit is dichter en beeldend kunstenaar. Zij publiceerde in o.a. Hollands Maandblad, Het Liegend Konijn en De Revisor. Met haar gedicht Legenda won zij in 2017 de Turing Gedichtenwedstrijd.
Op 15 mei werden de Jan Hanloprijs Groot en de Jan Hanloprijs Klein uitgereikt.
Deze tweejaarlijkse literatuurprijs wordt uitgereikt aan een schrijver van...
Theatergroep Toverlei speelt twee eenakters. Een ervan, IJS, werd geschreven en geregisseerd door student Norman van Huut.
IJS
Avond. Twee mannen in...
Breken is bouwen. 75 jaar Vijftigers (De Arbeiderspers 2025) vertelt voor het eerst het volledige verhaal van de literaire beweging rond Lucebert...
Onlangs verscheen Het inferno van Slauerhoff (Querido 2025), de derde roman van oud-student Luuk Imhann.
Als schrijver en scheepsarts Jan Slauerhoff zijn zoon...